نشست سوزن طلایی در بخش صنفی، با رویکردی آگاهانه، روز خیاط را از یک مناسبت صرفاً تقویمی خارج کرد و آن را به بستری برای تقدیر از نقش بنیادین خیاطان در شکلگیری فرهنگ پوشش بدل ساخت. در این نشست، ارج نهادن به زحمات خیاطان نه در قالب تقدیر نمادین، بلکه در چارچوب بازشناسی جایگاه حرفهای و فرهنگی این صنف مطرح شد.
حضور و مشارکت اتحادیه خیاطان تهران، نمایندگان اصناف و بسیج اصناف نشان داد که سواد پوشش، پیش از آنکه مفهومی آموزشی یا رسانهای باشد، در زیست حرفهای خیاطان و در تجربهی روزمرهی کار با بدن، فرم و شأن اجتماعی پوشاک متبلور شده است. خیاطان حامل دانشی هستند که نسبت فرد با جامعه، عرف، وقار و زیبایی را تنظیم میکند؛ دانشی که بدون آن، مد به مصرفگراییِ بیریشه فروکاسته میشود.
در همین چارچوب، اهدای نشان سوزن طلایی به پیشکسوتان و فعالان صنف، معنایی فراتر از یک تقدیر تشریفاتی یافت. این نشان، بهمثابه تأکید بر ارزش مهارت، پشتکار و تابآوری خیاطان، نقش آنان را در حفظ و انتقال سواد پوشش برجسته کرد و یادآور شد که فرهنگ پوشش بدون بهرسمیتشناختن صنف، فاقد پشتوانهی عملی است.
نشست سوزن طلایی با پیوند دادن روز خیاط، تقدیر صنفی و مفهوم سواد پوشش، مسیری متفاوت از رویکردهای سطحی رایج گشود؛ مسیری که اگر در قالب تعامل مستمر میان اتحادیهها، نهادهای تصمیمساز و حوزه آموزش دنبال شود، میتواند به بازسازی جایگاه صنف خیاطان در گفتمان مد و پوشاک ایران بینجامد.
